Op zondag 16 maart nodigt Count Me In u uit voor de allereerste editie van gravelrit PlugPlug Scheldeland. Vanuit het Donkmeer in Berlare verken je de meest gravelvriendelijke hoekjes van de provincie Oost-Vlaanderen.
Het parcours kent twee gezichten. In het noorden wachten kilometerslange gravelstroken in de vallei van de Schelde. Geen heuvels hier. Dit stuk is zo plat als een vijg na Pasen.
Het zuiden doet dan weer aan het allerbeste van de Vlaamse Ardennen denken. Heerlijke grindwegen deinen hier mee op de tonen van een meer uitgesproken reliëf. De hellingen zijn echter geen kwellingen uit de voorjaarsklassiekers, maar korte kuitenbijtertjes die afdalingen worden nog voor je op je adem trapt.
Omdat de korte route vooral in het noorden blijft, telt deze na 74 kilometer amper 200 hoogtemeters. Enkel in het middenrif van de route heb je wat glooiingen. De lange route doet een extra lusje door het heuvelachtige zuiden en komt zo op 550 hoogtemeters na 117 kilometer. Ideaal om je klimkuiten een eerste keer te testen!
De boerenbuiten binnenstebuiten
Starten doen we in Berlare op Provinciaal Domein Nieuwdonk. Dat wil zeggen dat je je in kilometer één al mag verheugen op gravel langs het Donkmeer.
Snel daarna duik je het Berlare Broek in. Wat verder volgen de Scheldebroeken en het Paardebroek. Deze broeken zijn geen kledingstukken, maar moerasachtig gebieden. Voor modder hoef je nochtans niet te huiveren. Deze streek bulkt van de gravelwegen die op elk moment van het jaar perfect berijdbaar blijven.
Ook aan de overkant van de Schelde blijft het gravelfeestje duren. Vakkundig laten we je slalommen tussen de bebouwde kommen van Schoonaarde en Lede door. Langs grindwegen en korte stukjes single track keer je heel de boerenbuiten tussen Gent en Aalst binnenstebuiten.
Rond kilometer 30 verandert het landschap van karakter. Op de bruuske overgang van Laag- naar Midden-België begint het plots te heuvelen. Boerenwegels veranderen in tobogans. Grindlintjes worden pretparkbaantjes.
Gravelorgietje
Wie kiest voor de extra lus, verkent vanaf het checkpoint een streek die lang een blinde vlek bleef op m’n Strava heatmap. Hillegem, Issegem, Ressegem, Bavegem, Aaigem, Oordegem of - even diep adem halen - Woubrechtegem: ik was er nog nooit geweest en had er soms zelfs nog nooit van gehoord.
Helemaal ten onrechte, zo bleek. De streek ten oosten van Zottegem ziet eruit als een lightversie van de Zwalmstreek. Een prachtig lappendeken van velden en bossen bedekt de eindeloze golvingen in het landschap. De Vlaamse Ardennen van Dunaldi, aldus een lokale inboorlinge.
Wanneer boerenpaarden hun machtige poten in de modder soppen heeft het hier veel weg van een versteend en verstild stuk oer-Vlaanderen. Een katholieke ondertoon domineert dan ook het blikveld. Op elk kruispunt hangt Jezus aan zijn kruis. Aan de horizon blinkt steevast een kerktoren. Tussen de velden lopen kerkwegels zodat je met je beste schoenen naar de zondagsmis kan.
“Plattelandsmisprijzende gezwollen nekken uit de stad”, wist Aaigemnaar Jan De Wilde al, “jullie denken in je pretentieuze grootheidswaanzin dat hier op onze boerenbuiten nu eens nooit wat gebeurt”. “Toegegeven”, zingt hij verder, “wat vermaak betreft, gaat het hier eerder kalm. Met toch een wekelijks 'n knus orgietje in zaal Torengalm”.
In Aaigem aangekomen, laten we zaal Torengalm letterlijk links liggen. Gravel grinders komen hier toch voor andere pret? In de plaats sturen we je rechts richting Den Dotter. Langs de Ter Erpenbeek ligt een heerlijke grindweg die zich in duizend bochten door een bucolisch landschap wringt. En zo gaat het gravelorgietje gewoon door…
Terug naar start
Om vanuit het checkpoint terug in Berlare te geraken, zak je eerst van Midden- naar Laag-België af. De vraag is of we in dat laatste daar nog mooiere gravelstroken kunnen voorschotelen.
In de Kalkense Meersen lijkt het antwoord ja. Dit natuurgebied is bij vogelaars vooral bekend voor de grutto’s. In maart vliegen die zeldzame weidevogels vanuit de rijstvelden in West-Afrika naar hier. Gravelaars vergapen er zich echter ook aan de magnifieke gravelwegen. Op heerlijk grind snijden die dwars door de stilte.
Ook langs de Kalkense Vaart ligt een pareltje. Over meer dan twee kilometer afstand heeft het beton plaatsgeruimd voor kleine kiezelsteentjes. Een paar stevige links-rechtse-combinaties lijken recht uit een boksmatch te komen. Een boksmatch die enkel winnaars kent weliswaar.
En zo sta je binnen de kortste keren weer bij de start. Met 74 of 117 heerlijke kilometers op de teller is het gravelseizoen nu echt op gang geschoten!
Zin gekregen om mee te gravelen? De laatste ticketjes vind je via PlugPlug Scheldeland
Tekst: Nick Schuermans
Foto's: Charles Pacqué en Pieter Stockmans
Kommentare